Το σπιτάκι στην ταράτσα

Εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ....

Πέμπτη, Νοεμβρίου 24, 2005

Webbiz


Έπιασα δουλειά σε νετ καφέ με το όνομα του τίτλου...
Τα λεφτά είναι πολύ καλά και το κλίμα επίσης :)...
Τολμώ να πω ότι μόνο και μόνο από αυτό έχει ανέβει κατακόρυφα το ηθικό μου, δεν μπο΄ρω να εξηγήσω ακριβώς τι και πώς αλλά έτσι είναι.
Μπαίνω σε μια σειρά αλλά δυστυχώς αφήω πολλές ώρες την Κάλλη μόνη της... Και για όσους δεν ξέρουν η Κάλλη είναι ο σκύλος μου, είμαστε μαζί 3 μήνες,σχεδόν 4 τώρα πια και γενικά τα πάμε καλά όμως τώρα λείπω πάνω από 8 ώρες καθημερινά και μένει μόνη της πράγμα που φυσικά δεν εκτιμά ιδιαίτερα :(...
Δεν μπορείς όμως να τα έχεις όλα

Σάββατο, Νοεμβρίου 19, 2005

Εδώ και τώρα...

Μπορώ να πω ότι τον τελευταίο χρόνο έχω περάσει πολύ άσχημες φάσεις, κάποιες μάλιστα θα έδινα πολλά για να σβηστούν από τη μνήμη μου. Άλλοι ξέρουν τα λούκια που πέρασα, είτε όλα είτε μερικά από αυτά, κι άλλοι δεν ξέρουν τίποτα. Όμως ακούω όλο και περσσότερο τον τελευταίο καιρό ότι έχω αλλάξει. Ναι έχω αλλάξει. Και εδώ που έφτασα, έφτασα με μπόλικο αγώνα και πολλές άγρυπνες νύχτες, μέρες που τις περνούσα στην απελπισία και ούτω καθεξής. Αλλά κάθε φορά σηκωνόμουνα και συνέχιζα. Και προχωρούσα ξανά μπροστά. Είχα τη δύναμη πια να το κάνω αυτό. Και τώρα έτσι κυλούν τα πράγματα και ό,τι και να γίνει δεν το βάζω κάτω παρά μόνο για λίγο.Παλεύω με τους δαίμονες μου, με τα ψυχοσωματικά μου και αυτό μόνο καλά αποτελέσματα θα μπορούσε να έχει μετά από τόσον καιρό. Θυμάμαι τον εαυτο μου το Μαρτιο, ένα κέλυφος δίχως ζωή. Τώρα όμως να 'μαι alive again... Πήγα στην κόλαση και γύρισα και γι αυτό το λόγο δεν τη φοβάμαι πια... Ξέρω τι μπορεί να μου κάνει ο εαυτός μου και είμαι αν θες καταλληλα προετοιμασμένη γι αυτο.Προχωράω μπροστά πιο δυνατή από ποτέ και κάτι μου λέει ότι όσο περνάει ο καιρός θα δυναμώνω όλο και περισσοτερο... Δεν μπορεσα ποτέ να δείξω σε κάποιον τι συμβαίνει εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, κι έτσι απο δική μου επιλογή όπως καταλαβαίνεις παλεώ μόνη ξέροντας όμως ότι υπάρχουν ένα δύο άτομα που όταν τα χρειαστώ θα με στηρίξουν...

Όσο κι αν προσπαθησα δε με σκότωσα τελικά.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 09, 2005

Χμ...

και ξαφνικά άρχισε να με διαβάζει το μισό Sff :Ο.

1ον. Αυτό είναι από τα άγραφα... Δεν ξέρω, περίμενα ότι το μπλογκ αυτό θα έμενε λίγο πολύ στην αφάνεια, δεν το ανανεώνω και συχνά για διάφορους λόγους οπότε ε, θα πέρναγε λίγο στο ντούκου...

2ον. Καλέ πολλοί είστε :Ο... Αρχισα να νιώθω και μια άλφα ευθύνη διότι λες, τόσοι με διαβάζουν πρέπει κάτι να γράψω δε γίνεται να το αφήνω έτσι μόνο του το ρημαδιασμένο...

Επ'αυτού κάπου εδώ εξαντλούμαι... Θα μπορούσα να πω πολλά, να απαντήσω σε κάθε σχόλιο ξεχωριστά αλλά αρνούμαι γιατί ίσως θα έπρεπε να αφήσω να φανούν πολλά και γενικά είμαι αρκετα κλειστή όσο κι αν δε μου φαίνεται...Βασικά είμαι λίγο παρανοϊκή στο θέμα του τι βλέπει από μένα ο καθένας και τι όχι αυτό είναι το θέμα.

Οπότε θα πω ότι γενικά έχω πάρει την κατηφόρα :), ότι παίζω πολύ Lineage2 γιατί με βοηθάει να χαζουλεύω, ότι χάρηκα που στο Pot Black κέρδισε ο Paul Hunter τον Ronnie O' Sullivan και ότι περιμένω πως και πως να αρχίσει το UK Championship. Το σνούκερ έχει εξελιχθεί σε μέγιστο κόλλημα. Μέχρι και σε αντίστοιχο περιοδικό γράφτηκα συνδρομήτρια.

Επίσης βλέπω μπόλικες ταινίες με αποκορύφωμα το Leaving Las Vegas το οποίο μπορω να πω ότι για άγνωστους λόγους με σημάδεψε. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα...

Και νομίζω ότι είναι ώρα να σταματήσω αυτό το ανεκδιήγητο ποστ... Ίσως δεν θα έπρεπε καν να το βάλω στο μπλογκ αλλά από την άλλη κάτσε να βάλω κάτι να υπάρχει...

ΥΓ: Χείρωνα, δεν έχω τι να γράψω πια στο σφφ. Δεν είναι κακό ή κάτι τέτοιο... Άλωστε ποτέ δεν ήμουν major poster. Πάντως χαίρομαι πραγματικά να διαβάζω δικά σου :)