Το σπιτάκι στην ταράτσα

Εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ....

Σάββατο, Απριλίου 22, 2006

Πάλι εδώ...

Όλο λέω πως θα το κατεβάσω αυτό το μπλογκ και δεν το αποφασίζω.
Βασικά ο Γάτος του Τσέσαϊρ φταίει διότι ένας που διαβάζω με διάβασε κι αυτός (πώς σκατά με βρήκε δεν ξέρω), λέω να κι ένας που θα 'θελα να με διαβάζει... Καλά μαλακίες λέω απλώς κάπου έχω δεθεί συναισθηματικά και δεν το κατεβάζω. Γενικά στη ζωή μου το έχω αυτό, να δένομαι πολύ με πράγματα και μετά όταν πεθαίνουν να τα νεκρανασταίνω με το ζόρι.
Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό αλλά αν το σκεφτείς είναι μεγάλη μαλακία... Γιατί αυτή η νεκρανάσταση μόνο χειρότερα τα κάνει. Παρ' το απόφαση ρε κοπελιά, πάει πέθανε αλλά όχι εκεί θα το γαμήσω μέχρι εκεί που δεν πάει. Και στις σχέσεις μου το ίδιο κάνω και στις φιλίες μου το ίδιο... Και μετά μένει ο άλλος να αναρωτιέται πως διαλύθηκε ολόκληρο το σύμπαν διοτί όλον αυτό τον καιρό τα σκέφτομαι τα λέω μέσα μου ξανά και ξανά αλλά δεν τα μοιράζομαι...
Κοινώς θες να σε πρήξω με τις φλασιές μου και απότ ο πουθενά να σου βγάλω προβλημα;;; Ειδικότης μου....
Αλλά να δείτε που μια μέρα θα ανοίξω το στόμα μου και όλοι θα τρέχουν πανικόβλητοι προς πάσα κατεύθυνση και θα αναρωτιούνται "μα γιατί; αφού φαινόταν τόσο καλή κοπέλα; πώς μεταλλάχτηκε έτσι;"

Και μετά θα ξανααποσυρθώ στην τρύπα μου όπου θα γλείψω τις πληγές μου άλλωστε είπαμε πως αντέχω τα χαστούκια και πως πάντα ξανασηκώνομαι όσο ισχυρό χτύπημα κι αν δεχτώ. Και όταν κλείσουν οι πληγές μου θα πάω και θα βρω άλλους ανυποψίαστους (:Ρ) ανθρώπους για να κάνω παρέα όσο αντέξω μέχρι να ξανασκάσω ....

Φαύλος κύκλος παιδάκι μου... Γάμησέ τα....

ΥΓ: Και να δεις που τώρα θα σκάσει μύτη και ο Μπρους και θα μου πει μα κι εγώ σε διαβάζω και τότε εγώ θα κυκλοφορώ uber ψωνισμένη :Ρ

Δευτέρα, Απριλίου 10, 2006

Ξημερώματα στην Κοζάνη

Διάβαζα τα δύο πρώτα ποστ μου... Θέλω να πιστεύω ότι το στυλ μου έχει βελτιωθεί από τότε... Είμαι ακόμα drama queen απλώς τώρα το κρύβω παραπάνω :P. Δε νιώθω έτσι πια, και σίγουρα όχι σε τέτοιο βαθμό αλλά την κοπέλα που έγραφε τότε την ξέρω πολύ καλά και τώρα την αγαπάω κιόλας. Μεγάλη αλλαγή, μια αλλαγή που σου κάνει τη ζωή απίστευτα πιο εύκολη.... Προς το παρόν απλά κάθομαι και απολαμβάνω αυτά που έχω και αυτά που νιώθω, γι' αυτό και δεν θέλω να γυρίσω ποτέ. Στάθηκα τυχερή και η τύχη μου αυτή δεν θέλω να εξαντληθεί ποτέ...


ΥΓ: Τι περίμενες; Άλλο ένα κλαψιάρικο ποστ για το τι θα κάνω κλπ;;;; Δε νομίζω... Οι ψυχομαλακίες μου μπορούν να περιμένουν λίγο... Αρκετή ζωή και λεφτά μου έφαγαν :Ρ

Σάββατο, Απριλίου 08, 2006

...

Beth, I hear you callin'
But I can't come home right now
Me and the boys are playin'
And we just can't find the sound
Just a few more hours
And I'll be right home to you
I think I hear them callin'
Oh, Beth what can I do
Beth what can I do
You say you feel so empty
That our house just ain't a home
And I'm always somewhere else
And you're always there alone
Just a few more hours
And I'll be right home to you
I think I hear them callin'
Oh, Beth what can I do
Beth what can I do
Beth, I know you're lonely
And I hope you'll be alright
'Cause me and the boys will be playin'
All night