Σάββατο κι απόβραδο κι ασετυλίνη

Τελικά όσο πάει υιοθετώ συνήθειες άλλων, το λέω αυτό για τη χρήση τραγουδιών ως τίτλου...

Στο θ'εμα μας τώρα. Έξω βρέχει ασταμάτητα και εγώ θέλω να δω μια ταινία αλλά οι γονείς μου έχουν κάνει κατάληψη στο σαλόνι....
Είναι απίστευτο το πόσο μονόχνωτη είμαι ώρες ώρες... Θέλω την ησυχία μου τελεία και παύλα. Δεν με νοίαζει να είναι κάποιος άλλος δίπλα μου, ίσα ίσα αυτό το χαίρομαι, φτάνει όμως να μη ζητά να ασχολούμαι συνεχώς μαζί του.
Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσει αυτό το ποστ. Δεν είχα και πολλά να πω, ήταν περισσότερο για να κρατήσω κατά κάποιο τρόπο την επαφή...