Σάββατο κι απόβραδο κι ασετυλίνη

Τελικά όσο πάει υιοθετώ συνήθειες άλλων, το λέω αυτό για τη χρήση τραγουδιών ως τίτλου...

Στο θ'εμα μας τώρα. Έξω βρέχει ασταμάτητα και εγώ θέλω να δω μια ταινία αλλά οι γονείς μου έχουν κάνει κατάληψη στο σαλόνι....
Είναι απίστευτο το πόσο μονόχνωτη είμαι ώρες ώρες... Θέλω την ησυχία μου τελεία και παύλα. Δεν με νοίαζει να είναι κάποιος άλλος δίπλα μου, ίσα ίσα αυτό το χαίρομαι, φτάνει όμως να μη ζητά να ασχολούμαι συνεχώς μαζί του.
Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσει αυτό το ποστ. Δεν είχα και πολλά να πω, ήταν περισσότερο για να κρατήσω κατά κάποιο τρόπο την επαφή...

Some girls are bigger than others...

Λοιπόν κάτι πρέπει να γίνει με αυτό το θέμα. Ποιο θέμα θα μου πεις, έτσι; Αυτό που αλλάζω διάθεση από τη μια στιγμή στην άλλη. Βασικά ξέρω τι χρειάζομαι, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το έχω...Ίσως ζητάω πολλά με βάση το τι έχω κάνει ή καλύτερα το τι έχω αφήσει να συμβεί. Όπως έστρωσα πρέπει να κοιμηθώ. Και στο τέλος της κάθε μέρας βέβαια έχω αυτό το ανικανοποίητο μέσα μου και αρχίζω τη γκρίνια... Θέλω και ταυτόχρονα δε θέλω να ζητήσω βοήθεια... Πρέπει να φύγω από δω, μπας και ξεφύγω μπας και δω τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Αλήθεια με ακούς; Κι αν με ακούς τι θέλεις από μένα;
Εγώ θέλω εσένα δίπλα μου....
Κάποιος πρέπει να με κρατήσει μην βουλιάξω για άλλη μια φορά... Μπορείς να το κάνεις; Κι εγώ θα σου δώσω ό,τι θέλεις, ο,τιδήποτε....