Kryptonite

I took a walk around the world to

Ease my troubled mind

I left my body laying somewhere

In the sands of time

I watched the world float to the dark

Side of the moon

I feel there is nothing i can do, yeah

I watched the world float to the 

Dark side of the moon

After all I knew it had to be something

To do with you

I really don't mind what happens now and then

As long as you'll my friend at the end

If I go crazy then will you still

Call me Superman

If I'm alive and well, will you be 

There holding my hand

I'll keep you by my side with

My superhuman might

Kryptonite

You call me strong, you call me weak,

But still your secrets i will keep

You took for granted all the times I

Never let you down

You stumbled in and bumped your head, if

Not for me then you would be dead

I picked you up and put you back

On solid ground

If I go crazy then will you still

Call me Superman

If I'm alive and well, will you be 

There holding my hand

I'll keep you by my side with

My superhuman might

Kryptonite

If I go crazy then will you still

Call me Superman

If I'm alive and well, will you be 

There holding my hand

I'll keep you by my side with

My superhuman might

Kryptonite

Yeah

There and back again

Θα μπορούσα να γράψω πολλά... Για το πώς πέρασα τη γιορτή μου, για τα live που πήγα τις τελευταίες δύο εβδομάδες, για τα ψυχολογικά μου που είναι σε αδιέξοδο. Όμως προτιμώ να γράψω για το πιο εύκολο από όλα, εύκολο γιατί είναι απλό δεν μπορείς να αναλύσεις και πολλά. Είμαι ερωτευμένη και ναι, έχω απόλυτη επίγνωση της έννοιας της λέξης. Είναι από τις λίγες φορές που ξέρω πραγματικά τι θέλω: να είμαι μαζί του, τίποτα άλλο. Είμαι ικανή να τα τινάξω όλα στον αέρα και αυτό για μια γαμημένη στιγμή μαζί του. Ξέρω ότι αυτό δε γίνεται όμως, αλλά είμαι ήρεμη. Δεν είμαι σε θέση να ζητήσω περισσότερα έτσι κι αλλιώς, ούτε μπορώ να τον υποχρεώσω να κάνει το οτιδήποτε. Και δεν το παίζω σούπερ κουλ αυτή τη στιγμή, πράγματι ώρες ώρες απελπίζομαι και θέλω να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο αλλά ξέροντας ότι αυτό δεν βοηθάει σε τίποτα μαζεύομαι πάλι.
Αυτή η ηλίθια λογική μου θα με φάει να το δεις. Τα ταχτοποιώ όλα στα κουτάκια τους μέσα μου. Όμως ξεφεύγω από το θέμα...
Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τις στιγμές που με έσφιγγε πάνω του, τη μυρωδιά του που τόσο μου έχει λείψει, το πόσο ήρεμη ένιωθα λίγο πριν με πάρει ο ύπνος πάνω του ενώ άκουγα το ελαφρύ ροχαλητό του. Νιώθω ότι με καταλαβαίνει και πονάει άπειρα το γεγονός ότι αυτός είναι τόσο κλειστός απέναντί μου, όταν συμβαίνει κάτι με αυτόν θέλω να το μοιραστώ. Με κάνει να νιώθω ξανά ζωντανή...