Κρίση Πανικού
Τι γίνεται όταν ένα βράδυ αλλάζει τις βάσεις στις οποίες είχες θέσει τα προβλήματα σου;
Τι γίνεται όταν ένα βράδυ παθαίνεις κρίση πανικού και το μόνο που θέλεις είναι να ξεφύγει η ψυχή σου;
Τι γίνεται όταν πας στο γιατρό και το συζητάς και σε κάνει να συνειδητοποίησεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ότι όλα ξεκίνησαν οταν ήσουν 2 χρονών;
Και πώς αντιστρέφεις μια τέτοια πορεία;
Πώς γκρεμίζεις και πώς ξαναχτίζεις τον εαυτό σου από την αρχή;
Και από όλα αυτά τι θα μείνει; Όχι το κενο ελπίζω.
Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και να είμαι δυνατή ξανά κι όταν λέω δυνατή δεν εννοώ κάτι εξωπραγματικό αλλά να έχω τη δύναμη να προχωρήσω στη ζωή μου όπως εγώ θέλω...
Είναι άσχηνο να ξυπνάς και να μη μπορείς να σηκωθείς από το κρεββάτι.
Αλλά τι λέω πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι...
Είμαι εδώ και προσπαθώ και έχω ανθρώπους δίπλα μου να με αγαπάνε και να με στηρίζουν.
Χαμογελάω...
Και ξέρω ότι τουλάχιστον τώρα τα χαμόγελά μου είναι αληθινά
Τι γίνεται όταν ένα βράδυ παθαίνεις κρίση πανικού και το μόνο που θέλεις είναι να ξεφύγει η ψυχή σου;
Τι γίνεται όταν πας στο γιατρό και το συζητάς και σε κάνει να συνειδητοποίησεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ότι όλα ξεκίνησαν οταν ήσουν 2 χρονών;
Και πώς αντιστρέφεις μια τέτοια πορεία;
Πώς γκρεμίζεις και πώς ξαναχτίζεις τον εαυτό σου από την αρχή;
Και από όλα αυτά τι θα μείνει; Όχι το κενο ελπίζω.
Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και να είμαι δυνατή ξανά κι όταν λέω δυνατή δεν εννοώ κάτι εξωπραγματικό αλλά να έχω τη δύναμη να προχωρήσω στη ζωή μου όπως εγώ θέλω...
Είναι άσχηνο να ξυπνάς και να μη μπορείς να σηκωθείς από το κρεββάτι.
Αλλά τι λέω πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι...
Είμαι εδώ και προσπαθώ και έχω ανθρώπους δίπλα μου να με αγαπάνε και να με στηρίζουν.
Χαμογελάω...
Και ξέρω ότι τουλάχιστον τώρα τα χαμόγελά μου είναι αληθινά
posted by Ειρήνη @ 5:43 μ.μ.
4 Comments:
At 12:10 π.μ.,
Unknown said…
Υπομονή κι επιμονή κι όλα θα πάνε καλά... :)
At 7:34 μ.μ.,
Atalante said…
Το να παραδέχεσαι κάτι, κι έπειτα να συνειδητοποιείς κιόλας πως μπορεί να αλλάξει, να φτιάξει, είναι παραπάνω από το πρώτο βήμα, είναι ο μισός δρόμος. Έχεις και ανθρώπους δίπλα σου όπως η ίδια είπες, υπομονή και όλα θα πάνε καλά. Περνάω κι εγώ κρίσεις πανικού-άγχους/δύσπνοιας αυτόν τον καιρό, κι ένας φίλος μου ταλαιπωρήθηκε όλο το καλοκαίρι από κάτι παρόμοιο... Σημεία τω καιρών;
(Έφτιαξα αυτό το blog, να έχω κι εγώ κάτι στα ελληνικά, θα σε διαβάζω)
At 4:27 μ.μ.,
Isis said…
Μερικοί λένε πως δεν υπάρχει διέξοδος στον πανικό! Εγώ πιστεύω (και ελπίζω σε αυτή μου την πεποίθηση) πως κάπου στο βάθος υπάρχει φως.
Δε μπορώ να σε συμβουλέψω, been there, done that όμως και σου λεω πως θα περάσει και η μνήμη σου επιλεκτικά θα το διαγράψει έως ότου σου ξαναδοθεί το ερέθισμα.
Οι αλαφροΐσκιωτες προσωπικότητες πληρώνουν έτσι το τίμημα της ύπαρξής τους. Βγαίνουν, όμως, πιο δυνατές και πιο σκληρές μέσα από αυτό...
P.S. Μόλις σε ανακάλυψα! :)
At 11:34 μ.μ.,
Heiron said…
Να'μαι κι εγω...
Το μονο που θα πω ειναι Don't panic-Halara!
Και επιτελους γυρνα στο σουφουφου πιο δυναμικα!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home