Το σπιτάκι στην ταράτσα

Εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ....

Παρασκευή, Μαρτίου 18, 2005

http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/4357373.stm

Ε λοιπόν εμένα κάτι τέτοιες φασιστικές εκδηλώσεις (βλ. τραγουδάω φασιστικούς ύμνους/τραγούδια μπροστά στο άγαλμα του Φράνκο) με τρομάζουν. Ευτυχώς όμως έστω και καθυστερημένα ξηλώνουν αυτά τα μνημεία της παρελθούσας φρίκης (οκ, υπόσχομαι ότι δεν θα ξαναδιαβάσω Παπανούτσο κάνει κακό στο "συγγραφικό" μου στυλ).
Γενικώς όμως όπου βλέπω φασιστικές εκδηλώσεις και ακροδεξιούς φοβάμαι. Όλο αυτό το μίσος μόνο κακό μπορεί να προξενήσει και είναι κρίμα, πολύ κρίμα. Η αλήθεια είναι ότι τους λυπάμαι κιόλας κάπου, γιατί πραγματικά πώς μπορείς να ζήσεις μια ζωή μες στο μίσος. Πιστεύω ότι όλα αυτά δείχνουν κάποιου είδους καταπίεση στη ζωή τους αλλά και πάλι μπορεί να λέω μαλακίες. Δεν τους ξέρω άλλωστε για να μπορέσω να κρίνω αντικειμενικά. Πάντως εμένα αυτή η στάση ζωής μου φαίνεται τελείως παράλογη και ίσως επικίνδυνη. Το καταλαβαίνω να μισείς κάποιον επειδή σου πήδηξε τη γυναίκα, σου σκότωσε τη μάνα, σε κατέστρεψε κλπ., δεν καταλαβαίνω όμως το να μισείς κάποιον επειδή οι γονείς του και κατ' επέκτασιν ο ίδιος είναι κάποιας εθνικότητας που στο κάτω κάτω δεν μπορούν να επιλέξουν. Δεν πρέπει να υπάρχει μισαλλοδοξία ή φανατισμός. Ο Χιτλερ, η Χούντα, ο Πινοτσέτ, ο Φράνκο και πόσοι άλλοι μας έδειξαν με τις πράξεις τους το γιατί μόνο κακό προκαλείται από αυτές : θάνατος, περισσότερο μίσος, καταστρέφονται άνθρωποι, οικογένειες...

Κρίμα δεν είναι;;;;;