Το σπιτάκι στην ταράτσα

Εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ κι εγώ....

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 15, 2005

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Επιστρέφω στο μπλογκ, δεν ξέρω αν θα καταφέρει να με κρατήσει αυτή τη φορά. Μπορεί και ναι μπορεί και όχι.
Σίγουρα όμως εγώ έχω αλλάξει, δεν ξέρω τι και πώς αλλά έχω αλλάξει και όχι μόνο στο χρώμα των μαλλιών αλλά σε κάτι πιο βαθύ το οποίο όμως δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Και να μαι πίσω. Ένα χρόνο μετά χωρίς sff.gr πια, χωρίς σπίτι αλλά πιο δυνατή και μάλλον πιο κακιά, δεν είμαι σίγουρη.
Η αγάπη είναι ένα ταξίδι από γιορτή/πληγή σε γιορτή/πληγή

4 Comments:

  • At 3:04 π.μ., Blogger kk said…

    Χμ. Αυτό απλά χτύπησε ένα καμπανάκι μέσα μου. Έχω σκεφτεί κι εγώ πολλές φορές "Μήπως έγινες πολύ κακός;" Μήπως μετά από μια συγκεκριμένη κατάσταση, χειροτέρεψες ως άνθρωπος; Ίσως και ναι, ίσως και όχι. Αλλά παλεύω με τον δαίμονα κάθε μέρα.

     
  • At 3:04 π.μ., Blogger kk said…

    Α, και συνέχισε να γράφεις. Διαβάζουμε.

     
  • At 11:21 π.μ., Blogger Taflinel said…

    +1

     
  • At 5:56 μ.μ., Blogger Ειρήνη said…

    Κώστα αν εσύ πιστεύεις ότι κάνεις βήματα προς τα μπροστά τότε το πράγμα τελειώνει εκεί...

    ΥΓ: God bless my 2 αναγνώστες :P

     

Δημοσίευση σχολίου

<< Home