Εδώ και τώρα...

Μπορώ να πω ότι τον τελευταίο χρόνο έχω περάσει πολύ άσχημες φάσεις, κάποιες μάλιστα θα έδινα πολλά για να σβηστούν από τη μνήμη μου. Άλλοι ξέρουν τα λούκια που πέρασα, είτε όλα είτε μερικά από αυτά, κι άλλοι δεν ξέρουν τίποτα. Όμως ακούω όλο και περσσότερο τον τελευταίο καιρό ότι έχω αλλάξει. Ναι έχω αλλάξει. Και εδώ που έφτασα, έφτασα με μπόλικο αγώνα και πολλές άγρυπνες νύχτες, μέρες που τις περνούσα στην απελπισία και ούτω καθεξής. Αλλά κάθε φορά σηκωνόμουνα και συνέχιζα. Και προχωρούσα ξανά μπροστά. Είχα τη δύναμη πια να το κάνω αυτό. Και τώρα έτσι κυλούν τα πράγματα και ό,τι και να γίνει δεν το βάζω κάτω παρά μόνο για λίγο.Παλεύω με τους δαίμονες μου, με τα ψυχοσωματικά μου και αυτό μόνο καλά αποτελέσματα θα μπορούσε να έχει μετά από τόσον καιρό. Θυμάμαι τον εαυτο μου το Μαρτιο, ένα κέλυφος δίχως ζωή. Τώρα όμως να 'μαι alive again... Πήγα στην κόλαση και γύρισα και γι αυτό το λόγο δεν τη φοβάμαι πια... Ξέρω τι μπορεί να μου κάνει ο εαυτός μου και είμαι αν θες καταλληλα προετοιμασμένη γι αυτο.Προχωράω μπροστά πιο δυνατή από ποτέ και κάτι μου λέει ότι όσο περνάει ο καιρός θα δυναμώνω όλο και περισσοτερο... Δεν μπορεσα ποτέ να δείξω σε κάποιον τι συμβαίνει εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, κι έτσι απο δική μου επιλογή όπως καταλαβαίνεις παλεώ μόνη ξέροντας όμως ότι υπάρχουν ένα δύο άτομα που όταν τα χρειαστώ θα με στηρίξουν...

Όσο κι αν προσπαθησα δε με σκότωσα τελικά.